بررسی یافته های سونوگرافی داپلر عروق کاروتید اکستراکرانیال بیماران مبتلا به سکته مغزی (anterior circulation) بر اساس محدوده گرفتاری در سی تی اسکن

سابقه و هدف: آمبولی شریانی شایع ترین علت حملات ایسکمیک زودگذر (tia) و ایسکمی در مغز می باشد و کمتر از 50 درصد بیماران مبتلا به tia دارای تنگی عروقی می باشند. بنابراین بررسی عروق کاروتید ازجهت وجود پلاک آترواسکلروز خفیف به عنوان منشا آمبولی و ایجاد tia و سکته مغزی با ارزش است. در مطالعه حاضر، بیماران مبتلا به سکته مغزی را بر اساس اندازه ناحیه انفارکتوس مورد بررسی سونوگرافی داپلر عروق کاروتید قرار داده و ارتباط اندازه ناحیه اینفارکت با درجه تنگی و نوع پلاک در عروق کاروتید را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهیم.مواد و روش ها: بررسی به روش مقطعی بر روی 100 بیمار مبتلا به سکته مغزی در محدوده anterior circulation در بخش رادیولوژی بیمارستان سینا صورت گرفته است. بیماران با توجه به معیارهای ورود و خروج در نظر گرفته شده در مطالعه انتخاب شده و سپس سی تی اسکن مغز انجام و عروق کاروتید اکستراکرانیال آنها توسط سونوگرافی داپلر (aloka-ssd-1700) مورد بررسی قرار گرفت و یافته های بدست آمده از این مطالعات در سال 1379 ثبت گردید.یافته ها: پلاک های آترومی در 49 درصد بیماران در کاروتید سمت مبتلا به سکته مغزی مشاهده شد. شایعترین محل درگیری بخش پروگزیمال شریان کاروتید داخلی بوده است (34 درصد) و نواحی bifurcation و بخش دیستال شریان کاروتید مشترک مناطق بعدی را تشکیل می دهند. فراوانی شدت تنگی به ویژه در تابلوی انسداد کامل با افزایش اندازه ناحیه انفارکتوس افزایش یافته است، این میزان برای انفارکتوس های با اندازه کوچک، متوسط و بزرگ به ترتیب صفر، 16 و 3/33 درصد می باشد.استنتاج: فراوانی شدت تنگی به ویژه در انسداد کامل در عروق کاروتید سمت مبتلا به انفارکتوس در انفارکتوس های بزرگ به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از انفارکتوس های کوچک است p<0.05)، (%25 vs %3.3.